1-شرط عدم مسئولیت : یعنی از نقض عهد شرط شود که متعهد مسئول جبران خسارت نیست این شرط به معنای این نیست که متعهد بتواند تعهدات خود را انجام ندهد . و همچنان درصورت عدم انجام متعهدله می تواند الزام او را به انجام تعهد بخواهد این مورد در حقوق ما جایز است.
2- شرط تحدید مسئولیت: یعنی برای میزان مسئولیت متعهد سقف تعیین شود یعنی درصورت ورود خسارت فقط تا سقف تعیین شده (مثلا یک میلیون تومان) مسئولیت داشته باشد و اگر میزان خسارت وارده کمتر از سقف باشد ملزم به جبران همان مقدار خسارت است.
3-شرط حداقل مسئولیت: برای جبران خسارت حداقلی تعیین می کنیم و درصورت ورود خسارت متعهد باید مبلغی را به عنوان خسارت بپردازد اگر میزان خسارت وارده بیشتر باشد خسارت واقعی را می پردازد و اگر خسارت کمتر بود مبلغ مذکور را می پردازد.
4-شرط کیفری(وجه التزام) : یعنی طرفین مبلغ مقطوعی را تعیین و درصورت خسارت متعهد همان مبلغ را می پردازد چه خسارت کمتر باشد چه بیشتر از مبلغ وجه التزام.
وجه التزام به دو صورت ممکن اسا یا وجه التزام عدم انجام تعهد (خسارت مقطوع) ،وجه التزام تاخیر در انجام تعهد ماده 230 قانون مدنی
منظور شروطی است که قبل از این که نقضی صورت گیرد و خسارتی وارد شود نسبت به میزان مسئولیت متعهد تعیین تکلیف می کند.
این شروط باید قبل از نقض عهد صورت گرفته باشد نه بعد از خسارت
اولا: اثبات ورود خسارت و میزان آن با متعهد له است زیرا او مدعی ورود خسارت است و اگر برای تعیین میزان خسارت کارشنایس تعیین گردد پرداخت حق الزحمه با متعهدله است.
ثانیا: دربعضی موارد خسارت مقطوع است و میزان آن در قانون یا قرارداد تعیین شده است مانند دیه،خسارات تاخیر تادیه وجه رایج که مطابق نرخ شاخص بهای کالا است ،وجه التزام
1-حادثه ای خارجی که مستند به اراده متعهد نباشد. ماده 227 قانون مدنی
2-بایدغیرقابل دفع و خارج از اقتدار متعهد باشد یعنی شخص متعارف نتواند آن را دفع کند. مثلا در حمل کالا و بروز سیل اجتناب ناپذیر است. ماده 229 قانون مدنی
3-غیرقابل پیش بینی بوده و احتمال عقلایی نسبت به انجام آن وجود نداشته باشد.