اصل عدم و کاربرد آن در استنباط احکام

اصل عدم یکی از اصولی است که در استنباط احکام فقهی مورد استفاده فقها قرار میگیرد. اصل عدم به این معناست که فرض بر عدم وجود هر شی و یا هر صفتی است و تا مادامی که خلاف آن به اثبات نرسیده باشد این اصل معتبر شناخته میشود. گاهی اصل عدم با اصل صحت اصل لزوم و ظاهر تعارض پیدا کرده و آنها بر اصل عدم مقدم میشوند. با این حالاصل عدم در استنباط احکام عبادی و معاملات و قانون مجازات اسلامی مورد استناد فقها قرار گرفته است. ما در این مقاله ماهیت اصل عدم را تبیین نموده و برخی از آراء فقها که مبتنی بر اصل عدم میباشد ذکر میکنیم.